מענטשן טיילן מעשיות וועגן ווי מען האט זיי פארמישט מיט אן ארבייטער

"איך האָב זי פשוט איגנאָרירט, בין געגאַנגען אין קלאָזעט, איך בין אַרויסגעקומען, די פרוי האָט מיר געווינקען, און איך האָב געענטפערט אומגעלומפּערט."
"זי האט געענטפערט, 'העלא, קענסטו אהער קומען?!' איך האב זיך אומגעלומפּערט אומגעקוקט און בין אריבערגעגאנגען. זי האט ווייטער אנגערופן מיר גראָב פארן איגנארירן איר. ערשט דעמאָלט האב איך איינגעזען אז זי האט געמיינט אז איך ארבעט דארט..."
"איך האָב געלאַכט און איידער איך האָב געהאַט צייט צו דערקלערן, האָט זי געפרעגט דעם מענעדזשער. זי איז געווען זייער הויך אין דעם מאָמענט, אַזוי איז צוגעקומען נאָך אַ קעלנער און זי האָט נישט דערקלערט און האָט געפרעגט דעם מענעדזשער. אַזוי איז דער קעלנער געגאַנגען אים אויפנעמען. ער איז אַוועק."
"זי האָט טאַקע נישט פֿאַרשטאַנען ווי ער וואָלט מיך געקענט אָן דעם וואָס איך אַרבעט דאָרט. עס איז אָנגעגאַנגען און אָנגעגאַנגען און זי האָט סוף־כּל־סוף אָנגענומען."
פרוי: וואָס? זיכער האָב איך די ריכטיקע נומער! ווען קען איך אויפנעמען מיין מאַן? איך וואַרט אינדרויסן, עס איז קאַלט!
פרוי: איך וויל רעדן מיטן דאָקטער גלייך. לאָז מיך דורכגיין. איך וועל דיר פֿאַרקלאָגן.
פרוי: איך האב שוין גענוג! איך קום יעצט אריין. איך וועל זיך באקלאגן גלייך צום דאקטאר וועגן דיר! [נאגעריג.]
"די מוטער פון דער נייער פאציענטין איז געווען זייער עמאָציאָנעל נאָכדעם וואָס זיי האָבן געענדיקט די אָפּעראַציע און האָט געזאָגט אַז דער צימער איז צו גערוישפול און צו שטערנדיק פֿאַר איר בעיבי. דאָס בעיבי האָט אויסגעזען גוט, נישט געשטערט, אין ווייטיק אָדער אויסגעזען סטרעסט. זי האָט אינסיסטירט אַז עס איז דאָ אַ פּריוואַט צימער."
"איך בין אריין און ארויס פון צימער צו נעמען עפּעס פֿאַר מיין זון. אַזוי האָט זי מיך איינגעדריקט, געמיינט אַז איך בין די פאַראַנטוואָרטלעך דאָ, און געמאַכט צו פֿיל גערויש פֿאַר דעם אַנדערן קינד (מיין זון) און איר קינד האָט געדאַרפֿט רו און שטילקייט (זאָל דיר נישט שטערן אין יעדן שפּיטאָל צימער לאָל). איר פֿאַרזיכערונג באַצאָלט פֿאַר אַ פּריוואַטן צימער (אַלץ איז גוט אַחוץ אַז עס איז אַ פֿולער הויז) און איך דאַרף עס באַקומען צו אַרבעטן."
"דער אויסדרוק אויף איר פנים ווען איך האב איר געזאגט אז איך ארבעט נישט דא און דאס קינד אין דער נעבן בעט איז מיין זון! זי האט אויסגעזען אביסל שעמעוודיק אבער מערסטנס בייז. איך ווייס אז ס'איז א סטרעספולע צייט, אבער די דאזיגע פרויען רעכטן זענען נאריש."
"עס האט אנגעהאלטן א וויילע און איך האב פרובירט זי צו איגנארירן אבער איך האב געקענט זען אז זי האט שווער געארבעט.
קארען: דו זאָלסט עסן אין דער הינטערשטער טייל פֿון דער קיך, וואו דו געהערסט. ס'איז נישט רעספּעקטפֿול צום קונה און דו נעמסט אַ טיש וואו זיי וואָלטן געקענט עסן.
"זי איז געוואָרן רויט און ווידער מיט כּעס פֿאַרשטאַרקט, און דערנאָך איז זי געלאָפֿן צום מענעדזשער, וואָס האָט איר געדאַרפֿט צוויי מאָל זאָגן, אַז איך אַרבעט דאָרט נישט."
"איך האָב אַראָפּגענומען מײַנע אויערפֿאָנען און זי האָט מיך געבעטן פֿאַר אַ באַן־טיקעט קיין ברייטאָן. איך האָב געזאָגט, 'ס'טוט מיר לייד, ליבע, דו דאַרפֿסט אַ באַן־אַרבעטער. איך בין אַ פּאַסאַזשיר.'"
"דאָס האָט געדאַרפט זײַן דער סוף פֿון דער געשיכטע, אָבער ניין, זי האָט דאַן אַרײַנגעשטופּט £10 אין מײַן דזשאַקעט־קעשענע און איז אַוועקגעגאַנגען מיט אירע פֿרײַנד, זאָגנדיק, 'אקעי, מיר וועלן זיי זאָגן אויף דער אַנדערער זײַט אַז ער וועט נישט. ער האָט אונדז געגעבן אַ בילעט, אָבער זיי האָבן געקענט זען פֿון דער קאַמעראַ אַז מיר האָבן אים באַצאָלט צו פֿאָרן!"
"ווען זי האט זיי גוואַלדיק באַוועגט, האָב איך איר געזאָגט, 'איך אַרבעט נישט דאָ.' זי האָט געענטפערט, 'איך ווייס נישט, ווי זאָל איך וויסן? דו זאָלסט דאָס טאָן סייַ ווי סייַ."
"איך האָב געענטפערט, 'דו זאָלסט אַוועקלייגן מײַנע פֿאַלטן ווײַל איך אַרבעט נישט דאָ און שטעל נישט דאָרטן דעם וואָגן. זוכט אַן אַנדער אָרט אַנשטאָט צו פֿאַרשעמען פֿרעמדע.'"
"זי האט געענטפערט, 'איך גיי רעדן מיטן מענעדזשמענט.' קיינמאָל האָב איך נישט געלאַכט שטאַרקער ווי ווען איך בין דורכגעפאָרן דעם אַרייַנגאַנג און געזען די פרוי און אַ מאַן וואָס האָט אויסגעזען ווי אַ מענעדזשער שטיין דאָרט און שוין ווײַזן אויף מיר מיט כּעס."
"איך האָב פּרובירט רואיק צו דערקלערן, ניין, אירע קינדער קענען נישט רייטן מיין פערד, און ניין, איך קען זי נישט לאָזן רייטן קיין אַנדער פערד אין שטאַל."
"עס מאכט נישט אויס וואָס איך זאָג, איך קען זי נישט איבערצייגן אַז איך אַרבעט נישט דאָרט און איך קען נישט 'לאָזן [איר] טאָכטער פֿאָרן.'"
"קלייד איז נישט געווען גאָר טרענירט ווייל איך האָב אים לעצטנס באַקומען. ער איז געווען זייער יונג און אומערפאַרן. איך וואָלט ניט אַפֿילו געלאָזט דעם קינד אים אויספּוצן ווייל ער האָט ליב צו בייסן. דאָס קינד האָט אָנגעהויבן פּרובירן מיך אויסצומיידן און אָנרירן." זײַן מויל האָט געכאפט דאָס קינד בײַ די פּלייצעס און זי צוריקגעשטופּט לײַכט, זייער באַזאָרגט אַז קלייד וועט זי בייסן.
"די פרוי האט געכאפט די אָטעם און געשריגן, 'מיין טאָכטער האט דאָס רעכט צו אָנרירן יענעם פערד, זי איז מסתּמא בעסער מיט פערד ווי דו! אויך, דו ביסט נאָר אַן אַרבעטער, אַזוי דו טרויסט זיך נישט צו שטופּן מיין קינד.'"
"עס האט מיך איבערראשט. 'דיין טאכטער ​​וויל נישט אנרירן מיין פערד; ער איז נישט פאסיג פאר א בעיבי און קען וויי טון דיין טאכטער. דיין טאכטער ​​ווייסט נישט מער ווי איך, איך רייט שוין 15 יאר, און איך ארבעט נישט דא!!! לאז מיך אליין!' האב איך געשריגן.
"אין דעם פונקט האט מיין פערד אנגעהויבן צו פאניקירן און איך האב זיך אומגעקערט און אים צוריקגעפירט אין זיין שטאַל צו בארואיקן אים און זיך."
"עטלעכע שטאַל־פּערסאָנאַל זענען אַריבערגעקומען און פּרובירט צו אָפּשאַצן וואָס גייט אָן. די פרוי האָט אָנגעהאַלטן צו שרײַען אויף מיר, אָבער איך האָב זיך מער נישט געקענט מיט איר פֿאַרנעמען און בין אַוועקגעגאַנגען ווײַל די פּערסאָנאַל האָבן זי פֿאַרנומען."
"מײַנע פֿרײַנד (וואָס אַרבעטן דאָרט) האָבן מיר געזאָגט אַז זיי האָבן געדאַרפֿט דראָען צו רופֿן די פּאָליציי כּדי זי זאָל גיין, ווײַל זי האָט אָנגעהאַלטן בעטן אירע קינדער צו רײַטן יעדן פֿערד וואָס זי האָט געזען. זי איז אויך איצט פֿאַרווערט פֿון די שטאַלן, אַזוי כאָטש, אַ גליקלעכן סוף?"
"איך האָב עס צוריקגעצויגן. זי האָט געזאָגט, 'איך האָב שוין אויף דעם געוואַרט!' עס איז מיר בייגעפאַלן אַז זי האָט געמיינט אַז איך בין איר שליח. איך האָב איר העפלעך געזאָגט אַז איך בין נישט איר שליח. זי האָט אויסגעזען צומישט. זי האָט געזאָגט, "ביסטו זיכער? דו זעסט אויס ווי איינער."
"אין דעם פונקט האב איך נאר געוואלט אז זי זאל לאזן גיין מיין טאש, און אירע פריינט זענען געקומען און מיר געזאגט אז איך זאל אויפהערן זי צו פארשעמען און איר איבערגעבן עסן.
"אַזוי האָב איך עס זיי קלאָר אויסגעשריבן: 'איך בין נישט אייער עסן-ליפערונג דרייווער. דאָס איז מיין עסן. איך בין אַ גאַסט אין דעם האָטעל.' איך האָב אַוועקגעריסן דעם זעקל פֿון איר, און ווען איך בין אַרײַן אין האָטעל, האָב איך געקוקט... ביז זי האָט אַרויסגענומען איר טעלעפֿאָן און געזאָגט, 'איך רוף [ליפערונג סערוויס] און זאָג זיי אַז דו ביסט אַן אידיאָט – איך וויל מיין געלט צוריק!'"
"איך האָב נישט צו פיל געטראַכט וועגן דעם ווײַל איך בין קלאָר נישט געווען קיין אַרבעטער. דער אַרבעטער האָט אָנגעטאָן אַ שוואַרצע העמד און אַ בלויע וועסטל מיטן לאָגאָ פֿונעם קראָם. איך האָב אָנגעטאָן אַ גרויע גינעס העמד."
"די דאַמע איז פֿאַרבייגעגאַנגען מיר און אָנגעקומען צום סוף פֿונעם גאַנג. איך בין נישט זיכער צי זי האָט געוואָלט איך זאָל נעמען אירע 'רמז', אָבער זי האָט זיך אומגעקערט צו מיר, כּמעט מיך געטראָפֿן מיט איר וואָגן, און געזאָגט: 'וואָלט עס נישט געווען צו שווער אַראָפּצולייגן דיין טעלעפֿאָן און טאָן דיין אַרבעט? ווען דו זעסט אַ קונה אין נויט, זאָלסטו אים העלפֿן. דאָס איז וואָס דו באַקומסט באַצאָלט פֿאַר!"
פרוי: ענטשולדיגט מיר? נו, איר זאָלט זיין. איך האָב געזוכט אַרום פֿאַר איין מאָל נוצן טעלער און טעלער און קיינער איז נישט גרייט צו העלפֿן! פארוואס איז עס אַזוי שווער פֿאַר אײַך צו טאָן אײַער אַרבעט?!
איך: איך אַרבעט נישט דאָ. איך וואַרט ביז מיין אויטאָ ווערט סערוויסט [צייכן צום "טייער און באַטעריע צענטער" צייכן]. אויב איר זוכט נומער־פּלאַטעס, זענען זיי אַרויף צוויי אָדער דריי גאַנגען.
"אין יענער צייט האט זי אפילו באוואוסטזיניק געקוקט אויף די קליידער וואָס איך האָב אָנגעטאָן. זי האָט זיך אַנטקעגנגעשטעלט די פראַסטראַציע און פֿאַרשעמעניש, געזאָגט אַ דאַנק און איז אַוועקגעגאַנגען."
"מיר באַקומען בכלל אַ סך פֿראַגעס פֿון מענטשן, אַזוי איך בין צוגעוואוינט צו ווערן אָפּגעשטעלט אויף דינסט אין עפֿנטלעך. איך האָב געזאָגט, 'יאָ, מאַדאַם,' און זיך אומגעקערט צו זען אַ מיטל־יאָריקע דאַמע, אָראַנדזש, שטיין לעבן מיר."
"מײַן פּאַרטנער און איך האָבן זיך נאָר אויסגעטוישט פֿאַרוויסטע בליקן. מיר האָבן געטראָגן טי-שירץ און היטן וואָס האָבן געזאָגט 'פֿײַער דעפּאַרטמענט', העל גרינע ראַדיאָס אויף אונדזערע גאַרטלען, און ברייטע געלע הויזן מיט רעפֿלעקטירנדיקע סטרייפּן."
"זי איז געווען אַ ביסל פֿאַרדראָסן פֿון מײַן שטילשווייגן און האָט אַרויפֿגעהאַלטן אַן אָראַנזש פֿאַר מיר. 'אָראַנזשן? די? האָסטו נאָך? צי נאָר די?"
"זי האָט גאָרנישט געזאָגט, נאָר געמאַכט אַ צייכן צו מײַן פּאַרטנער, וואָס איז געווען אָנגעטאָן פּונקט ווי איך און איז געשטאַנען לעבן מיר. 'ענטשולדיקט, האָסטו נאָך מאַראַנצן?'"
"זי האָט געהויבן אירע הענט אין אויפברויז און איז געגאַנגען אין דער אַנדערער ריכטונג. מיר זענען אַרויס פֿון דער פֿרוכט־אָפּטיילונג צו קויפֿן הינדל, נאָר צו ווערן געפֿונען דורך איר בײַ דער טיר פֿון געשעפֿט."
"נאך אלץ פרובירנד צו זיין העפלעך, האב איך דערקלערט (צום פערטן מאל, צו ווער עס יז וואס סקאָרט) אז מיר ארבעטן נישט אין גראסערי סטאר ווייל מיר זענען פייערלעשער.
"איך בין געגאנגען צום הינטן זיי אויפצונעמען, קוקנדיק אויף דעם קאטאסטראפאלן צושטאנד פונעם געשעפט און די פילע מענטשן וואס בעטן הילף, ווען א רעגולערער קונה וואס פלעגט מיך שטערן האט אויף מיר געוויזן (ביינאמענדסטנס 20 פוס אוועק) און געשריגן: 'דו ארבעטסט דא!'"
"ער איז געווען שאקירט, אבער א סעקונדע שפעטער האב איך געלאַכט מיט קעטשאַפּ און אים געזאָגט נעקסטן מאָל, ער וויל מסתּמא נישט אַז עמעצער וואָס איז געזעסן אין באַר ביז ער איז אָנגעקומען זאָל אים עפּעס ברענגען."
"איך וויל נישט אננעמען פארוואס ער האט געמאכט די הנחה, אבער איך בין נישט טרויעריג וועגן דעם אז ער עסט טשיפס. איך מיין אז ער ווייסט וואס ער האט געטאן ווייל נישט נאר האט ער זיך נישט באקלאגט, ער האט זיך אנטשולדיגט."
איך: סליחה מאַדאַם, איך אַרבעט נישט דאָ, אָבער איך מיין אַז זיי זענען אויף דער ערשטער שטאָק. ("סליחה, מאַדאַם, איך אַרבעט נישט דאָ, אָבער איך מיין אַז זיי זענען אויף דער ערשטער שטאָק.")
מיר האָבן אַלע געלאַכט און זי האָט באַמערקט ווי שיין מײַן קלייד האָט אויסגעזען. עס האָט מיך אַ ביסל רויט געמאַכט (איך בין געווען ביי באַוואוסטזײַן) און דערנאָך האָט זי מיר באַדאַנקט פֿאַר איר הילף.
"אן אנדער דאמע איז צוגעקומען צו מיר אויף א נישט-אזוי-פריינדלעכן אופן, געבעטן מיר צו קויפן איר נאך א מאנטל מיט צוגעפאסטע הויזן פון א געוויסער גרייס, געפרעגט פארוואס מיר האבן געמישט אנצוגן, און ספעציפיש געבעטן מיר צו רופן איר "פארט" לאקער רום ווייל זי ווייסט נישט פארוואס מיר האבן נאר צוויי אפן בעת ​​דער פאנדעמיע.
"איך האָב איר דערקלערט אַז 1) מיר זענען אין אַ פּאַנדעמיע, 2) איך ווייס גאָרנישט וועגן קאָסטיומען, איך טראָג זיי נאָר, און 3) איך אַרבעט נישט דאָרט.
"אין דעם פונקט האט איינע פון ​​די ארבעטער געזען וואס עס טוט זיך און זיך אריינגעמישט. מיר זענען ביידע געווען אין לאקער רום (פארשידענע בודקעס) און זי האט אנגעהויבן רעדן אויפן טעלעפאן ווי אזוי א 'גראבער ארבייטער' האט זיך אפגעזאגט איר צו העלפן."
"ווען איך בין געווען פארטיק מיט אויספּרובירן דעם נייעם קאָסטיום, האט זי גערעדט מיטן מענעדזשער וועגן מיר. דער מענעדזשער האט געפרעגט, 'ווער איז יענער בחור, ט.פ.?' איך האב נאר געשמייכלט און באצאלט פאר מיין קלייד."
AG: ביסטו נאריש? מיר הייבן אן 7 אזייגער! דעם ערשטן טאג ביסטו שוין שפעט! גיי ארויס פון דא – דו ביסט אפגעזאגט!